22621 ... DB AG .. S-Bahn-treinstel serie 420 .. Tp.:VTrix - [T 22621]
Trix 22621 .....
Voorbeeld:
S-Bahn-treinstel serie 420 van de Deutsche Bahn AG. Actuele
bedrijfstoestand in verkeersrode buurtverkeerskleurstelling. Inzet:
Voorstadsverkeer.
Model: Tijdperk
V. 21-polige Digital-stekkerverbinding voor digitale decoder. 5-polige
schuin gegroefde motor met vliegwiel centraal ingebouwd. Aandrijving
met cardan op 4 assen van het middenrijtuig. Chassis van het
middenrijtuig uit metaalspuitgietwerk.Verlichting met onderhoudsarme,
warmwitte LED's, traditioneel in bedrijf. Drielichtsfrontsein en twee
rode sluitseinen. Lichtwisseling afhankelijk van de rijrichting.
Verlichte weergave van de treinbestemming samen met driepuntsfrontsein
digitaal schakelbaar. Kortkoppelmechaniek en elektrische verbinding
tussen de rijtuigen. Koppelbaar met meegeleverde speciale koppeling met
andere ET 420 eenheden voor een realistische bedrijf.
Interieurverlichting 66718 naderhand in te bouwen.Verschillende
bestemmingsborden van de S-Bahn-netten Frankfurt, Stuttgart,
München en Ruhrgebiet meegeleverd. Hooggedetailleerd kunststof
huis met veel gemonteerde details, zoals handrails, stekkerdozen,
ruitenwissers, antennes, fluiten en tyfoons. Meerkleurig interieur. Aan
de einden gedetailleerde weergave der Scharfenberg-koppeling (zonder
functie). Lengte over koppeling 77,5 cm.
ET 420 - Treinstel met cultstatus.
Met de invoering van het S-Bahn-verkeer en de in datzelfde jaar
plaatsvindende Olympische Spelen begon in 1972 in München het
tijdperk van het treinstel ET420. In de tijd daarna breidde de inzet
van de beproefde, driedelige constructie, waarvan het middenrijtuig als
serie 421 genummerd is, naar andere S-Bahn-lijnen uit, bijvoorbeeld
Frankfurt en Stuttgart, zich uit. De toen moderne en snelle voertuigen
zouden 30 jaar hun stempel op het buurtverkeer drukken en
vergemakkelijkten miljoenen pendelaars de arbeidsplaats sneller te
bereiken. Een eenheid biedt aan 448 reizigers plaats, waarvan 194
personen zich echter met staanplaatsen tevreden moeten stellen. Tussen
de drie, in lichte aluminium constructie geproduceerde eenheden bestaat
niet de mogelijkheid van een overgang en een ET 420 bezit twee van
elkaar onafhankelijke elektrische installaties, dus twee
hoofdschakelaars, twee transformatoren etc. Elke wagen beschikt over 2
aangedreven draaistellen, d.w.z. alle 12 assen van de trein zijn door
middel van taatslager-eenasmotoren aangedreven. De 67,40 meter lange
trein heeft een uurvermogen van 2.400 kW en bereikt een maximumsnelheid
van 120 km/h. Door de Scharffenberg-koppeling aan de einden van de
treinen kan de ET 420 snel en eenvoudig gescheiden en gekoppeld worden.
Maximaal drie gekoppelde eenheden zijn in het S-Bahn-verkeer onderweg
en maken het mogelijk de flexibele inzet van het treinstel vorm te
geven. Het grote aantal deuren, 24 per eenheid, laat snel in- en
uitstappen van reizigers toe en maakt korte stops in de stations
mogelijk. Met de tijd werd de tweede pantograaf verwijderd en men
besloot tot een capaciteitsverhoging op enkele S-Bahn-netten door de
1ste klasse op te heffen. De ET 420 werd in 8 bouwseries aangeschaft,
die uiteraard van elkaar verschilden en verschillende kleuren droegen.
De Münchener treinen kregen oorspronkelijk een blauwe
vensterband, de bekende oranje/kiezelgrijze kleurstelling zette zich
spoedig overal door. Tegenwoordig zijn ze allemaal in de gebruikelijke
kleur voor het buurtverkeer in het verkeersrood onderweg. De ET 420
schreef voor het buurtverkeer in de agglomeraties een nieuw, succesvol
hoofdstuk, voor velen is hij synoniem voor de S-Bahn. En hoewel hij nog
gedeeltelijk ingezet is, werd reeds een voertuig aan het verkeersmuseum
Nürnberg overgegeven om voor het nageslacht bewaard te blijven.